Met waarderen op basis van Competenties kijk je naar de persoon, terwijl functiewaardering kijkt naar de functie, zonder aanziens des persoons.

Kiest een organisatie voor 'functiewaardering' dan kiest hij voor het toekennen van een economische waarde van een functie. De functiehouder moet dan voldoende competent zijn om de functie naar behoren uit te oefenen.
Maar een organisatie kan er ook voor kiezen om niet functies, maar medewerkers in schalen in te delen, ongeacht de functie die ze - op dat moment - vervullen. Er wordt dan vanuit gegaan dat van een medewerker zijn/haar competentieniveau kan worden bepaald. Een Hoofd Inkoop en Hoofd Personeelszaken kunnen dan in dezelfde beloningsschaal zijn ingedeeld zonder dat de functie-inhoud een rol speelt. De persoon en zijn/haar kwaliteiten en niet de functie is waar het omgaat.
 

De ervaring leert echter dat organisaties die op basis van competenties de medewerkers hebben ingeschaald, (grote) problemen ondervonden omdat het ontbreekt aan een systeem met objectieve criteria waarop persoonlijke competenties kunnen worden gerangschikt. En daar waar men wel stappen in die richting maakte begon het systeem verdacht veel te lijken op het functiewaarderingssysteem dat men niet lang daarvoor als 'ouderwets' ter zijde had geschoven. Desalniettemin, het is een keuze. Een organisatie kán kiezen voor competentiemanagement ipv functiewaardering.