Met een Quick Scan wordt het indelingsniveau van een functie geschat zonder dat er een volledige functiewaardering wordt opgemaakt. Ook wel functieclassificatie of in-slotten genoemd.
Als een organisatie honderden werknemers heeft en vele verschillende functies is het eigenlijk ondoenlijk om alle functies gedetailleerd te waarderen. Er is behoefte aan een methode die sneller werkt en toch in de meeste gevallen een betrouwbare uitkomst oplevert. Immers, meestal willen we alleen maar weten in welke salarisgroep de functie – met een behoorlijke mate van zekerheid- valt, en zijn we minder geïnteresseerd in de precieze functie-evaluatie.
Dit kan, maar de voorwaarde is dat er al eerder een Functiematrix is aangelegd die redelijk representatief is voor de organisatie.
Je gaat dan als volgt te werk. De functie waarvoor je de salarisgroep wilt weten vergelijk je met functies uit de Functiematrix. Je zoekt die functies op die zo veel mogelijk lijken op jouw functies, bij voorkeur natuurlijk in hetzelfde functiegebied (kolom in de Functiematrix).
Het vergelijken doe je niet zo maar in het wilde weg, maar op basis van de 3 Hoofdelementen van het Hay-systeem, Kennis & Kunde, Probleembehandeling en Reikwijdte van de Verantwoordelijkheid.
Je hoeft alleen maar te beredeneren of op 2 of 3 van deze factoren een wezenlijk verschil te motiveren is.
Waarom 2 of 3? Dat is inherent aan het Hay-systeem waar de 3 factoren in een zekere relatie tot elkaar staan: verandert er een dan verandert er ook een ander (zie Hay-methode).
Kennis & Kunde wil zoveel zeggen als: wat breng je zelf mee om die functie naar behoren uit te oefenen.
Probleembehandeling betreft alles wat je in je functies aan taken te doen hebt en de complexiteit die je daartoe te overwinnen hebt.
Reikwijdte van de Verantwoordelijkheid vertelt waar de functie uiteindelijk voor dient. Wat de functie beïnvloedt, oplevert, te weeg brengt.
Heb je stevige argumenten op deze factoren ten opzichte van de referentiefuncties in de Functiematrix, dan heb je de indeling snel te pakken.
